وطن

تو اگر دغدغه ات مردم شام و یمن است
من دلم پیشِ غریبی ست که نامش وطن است

گندمی را که تو از کیسه ی ما می بخشی
سهم نانی ست که در سفره ی امثالِ من است

دستِ بخشندگی ات قسمت ما نیست،ولی
تا به ما میرسی افسوس که دستت بزن است

هر کجا حقِّ کسی خورده شود،غمگینی
تا دم از حق بزنم،مشت نثارِ دهن است

باغ همسایه به تدبیرِ شما آباد است
باغِ بی حاصل ما لانه ی زاغ و زغن است

دیگران لایق آزادی محضند،ولی
خوابِ آزادی ما ختم به کابوسِ ون است

بین گفتار و عمل بس که تناقض دارید
نَقلتان بابترین صحبت هر انجمن است

شاعر این قصه چنان دور و دراز است که بحث
خارج از حوصله ی شعر و مجال سخن است...

 

آرام تر سکوت کن...