کوچ

تو مرا آزردی..
که خودم کوچ کنم از شهرت..
تو خیالت راحت!
میروم از قلبت..
میشوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی!
و به خود میگویی: باز می آید و میسوزد از این عشق ولی..
بر نمیگردم، نه!
میروم آنجا که دلی بهر دلی تب
دارد عشق زیباست و حرمت دارد...

‌|سهراب سپهری|